Onze geschiedenis

Op 22 april 1969 werd door de planningscommissie van de Gereformeerde Kerk te Ede een programma opgesteld voor het stichten van een kerkelijk centrum in de wijk Veldhuizen.
De doelstelling luidde: “Het stichten van een centrum in de wijk Veldhuizen te Ede ten dienste van kerkelijke activiteiten en mede ten dienste van maatschappelijke funkties op zodanige wijze, dat zowel samen- als medegebruik door verschillende partners mogelijk is.”
De opdrachtgeefster tot de bouw was de Gereformeerde Kerk van Ede. De partners waren de Nederlands Hervormde Gemeente, de Hervormde Tabor Gemeente en de Gereformeerde Kerk.
Men stelde zich voor dat de ingebruikname op 1 juli 1971 zou plaatsvinden.
De bouwbegroting beliep in aanvang een bedrag van ƒ 1.230.000.

Op 20 januari 1971 werd in “De Open Haard” een vergadering van de bouwcommissie gehouden. In de notulen staat o.a. een becijfering van de herziene bouwkosten. Men kwam nu uit op een bedrag van ƒ 1.135.000, ƒ 95.000 lager dan in eerste instantie begroot. In diezelfde notulen werd het concept huishoudelijk reglement besproken en een van de leden van de commissie deed al een suggestie voor de naam, “Emmaüs”…. Er werd echter een prijsvraag uitgeschreven en de winnende naam werd “De Open Hof”.

Op 23 maart 1972 en bijna 9 maanden later dan oorspronkelijk gedacht, werd het Kerkelijk Centrum “De Open Hof” in gebruik genomen. In een bijeenkomst om half vijf ’s middags stelde de toenmalige burgemeester van Ede, de heer J. Slot, het complex in gebruik. ’s Avonds volgde een avonddienst waarin ds. Dercksen een preek hield over het thema “ZIJN HUIS ZIJN WIJ!”

Op 14 november 1973 werd het orgel in de grote zaal in een avondgebedsdienst in gebruik genomen. De heer D. de Vries nam het orgel in gebruik door daarop een 6-tal werken van verschillende componisten uit te voeren. In de dienst stonden de Psalmen 85 en 87 centraal.

De eerste predikanten in “De Open Hof” waren voor de Gereformeerde Kerk ds. H.M. Dercksen, later opgevolgd door ds. J. Korteweg tot hij in 2011 met emeritaat ging. In 2012 werd ds. J. Reedijk benoemd als predikant in de Open Hof.
Voor de Hervormde Gemeente was ds. T. in ’t Veld de predikant. In de loop der jaren trok de Hervormde Gemeente zich uit het kerkelijk centrum terug en stichtte in de wijk een eigen kerk, “De Ark”.
Voor de Hervormde Tabor Gemeente was ds. J.J. Nijenhuis de eerste predikant, in 1987 opgevolgd door ds. H.J. Oortgiesen en in 1993 door ds. J. van der Linden, die in 2014 met emeritaat ging. Een opvolger is nog niet bekend.

In de loop der 80-er jaren begon het Samen Op Weg proces langzaam gestalte te krijgen en gingen de beide gebruikers van “De Open Hof” nauwer met elkaar samenwerken. Eerst in de vorm van incidentele gemeenschappelijke diensten, beperkt tot de zomervakantie en een dienst in het voor- en najaar (oogstdienst). Na een tussenfase van 1 en 2 gezamenlijke diensten per maand (naast de zomervakantieweken) eind jaren ’80 en het begin van de jaren ’90 zijn alle diensten sedert Advent 1997 volledig samen.
In die jaren is ook het vormings- en toerustingswerk, evenals het jeugdwerk en de catechese, het bezoekwerk en de gemeente-avonden volledig samengegaan.

Bestuurlijk is er nu volledig geïntegreerd en heeft de SoW-gemeente “De Open Hof” nu één Federatie Raad (zeg maar: Kerkenraad), zij het dat de kerkenraadsleden formeel nog deel uitmaken van de Gereformeerde Kerk en de Hervormde Tabor Gemeente. Op alle terreinen van het kerkelijk werk wordt nu volledig samengewerkt.

Volgens het boekje “Een eeuw vol kerken” van Cor van Iterson en Arie Romein is er in de architectuur van de Open Hof sprake van “Brutalisme”. Daarbij blijven de ruwe materialen zichtbaar. Maar het ruwe beton en hout maakten de grote kerkzaal wel erg donker. Daarom is in 2009 besloten om de wanden en het dak in een lichte kleur te schilderen. Ook zijn, na ruim 30 jaar trouwe dienst, de donkere kunststof stoelen vervangen door stoelen met een lichte houtkleur en rode bekleding.
Volgens het genoemde boekje is daardoor de oorspronkelijke kracht en de contrastwerking van de materialen afgezwakt, maar we zijn het er allemaal over eens dat de kerkzaal veel lichter en gezelliger is geworden. Bovendien is de akoestiek verbeterd door de schilderbeurt.
Ook het liturgisch centrum is aangepast en in dezelfde lichte kleur gebracht.
De wanden stralen nu rust uit en het is niet meer nodig of wenselijk om iets tegen die wanden te bevestigen. Daarom heeft het wandkleed dat lange tijd voorin de kerkzaal hing het veld moeten ruimen. Na de opknapbeurt van de kerkzaal is inmiddels ook de centrale hal opnieuw geschilderd.

Heeft u nog herinneringen, foto's of krantenknipsels? Stuur ze naar het webteam

De kerk staat er... veel veld, weinig huizen.